Net als de dansers blijf ik in beweging

Ik wist meteen dat ik “Theater Orpheus”

wilde schilderen.

Apeldoorn heeft één van de vijf

grootste theaters.

Ik ben een groot liefhebber van dans,

expressie en houding van mensen

vind ik fascinerend

-Het lichaam kan iets uitbeelden, vertellen-

In mijn schilderij zijn verschillende bewegingen zichtbaar.

De dansers leggen verbinding met elkaar,

op weg naar de ander.

Zij kijken allemaal naar hetzelfde punt,

dat is ook de mystiek.

In de gestrekte vrouw zie ik mijzelf,

Opkijkend naar de hemel, naar de toekomst, het onbekende.

In mijn werk, vrijwilligerswerk,

leg ik ook verbinding.

Ik sta op de voorgrond,

dat maakt mij onzekere….

Dan heb ik bevestiging nodig!

Weten dat ik alleen zo kan verbinden.

Ik kan stronteigenwijs zijn,

ik zoek de grenzen op.

Het heeft mij gebracht waar ik nu ben.

Het is mijn kracht en mijn valkuil.

Mijn lijf kan mij ook in de steek laten.

De danseressen moeten volhardend zijn,

hard werken, discipline hebben.

De stoelen hebben een rustig ritme, zij versterken de danseressen en de muziek.

Dit vertelt ook veel over mij.